Wzory w pracy licencjackiej

Wzory matematyczne, jeżeli będą stosowane, powinny być wyśrodkowane i pisane czcionką 12-punktową. Wzory muszą być numerowane. Trzeba też podać znaczenie (legenda – czcionka 10 pkt.) użytych oznaczeń.

[1]

gdzie:

a_i - liczba materiału przewieziona na i-tym odcinku drogi,

b_i - długość i-tego odcinka drogi. 

 

Równania matematyczne należy wprowadzać za pomocą edytora równań (MS Word), modułu Math (Open Office/Libre Office) lub innego oprogramowania do tworzenia formuł matematycznych. Wpisywanie wzorów matematycznych bezpośrednio do tekstu za pomocą klawiatury komputera jest źródłem wielu błędów i zniekształceń. Znaczenie równania zależy od rodzaju pisma ręcznego, stopnia pisma ręcznego, rodzaju pisma ręcznego, użycia odpowiednich znaków pisma ręcznego jako operatorów matematycznych, a nawet odstępów między nimi.

Edytor formuł w dużej mierze zapobiega tego typu błędom. Jeśli złożysz większe wzory, powinny pojawić się w osobnej linii. Nad i pod wzorem powinno znajdować się odstęp 6 pt; Wzory powinny być wyśrodkowane. Pisząc tekst akapitów zawierających formuły, traktuj każdą formułę jako integralną część zdania. Ważne poszczególne wzory, układy równań i grupy wzorów jednorodnych można ponumerować, umieszczając odpowiednią liczbę w nawiasach. Jeśli zwykły tekst jest częścią wzorca, to samo formatowanie należy zastosować do tekstu podstawowego.

Wzory chemiczne w pracach licencjackich są zwykle konstruowane przy użyciu tych samych zasad, co wzory matematyczne. W typowym edytorze tekstu można przesyłać tylko formuły sumujące i sumaryczne, formuły strukturalne należy tworzyć przy pomocy specjalistycznych programów[1] i tworzyć dopiero po przeniesieniu do edytora tekstu. 

[1] Komercyjne to będą na przykład ChemOffice lub ISISDraw (darmowego dla studentów), a całkowicie darmowe to JChemPaint, XDrawChem czy ChemSketch.