Hipoteza

W przykładowej pracy licencjackiej[1] przyjęto definicję Wł. Zaczyńskiego. Który pisze, że „hipoteza jest założeniem przypuszczalnych zależności, jakie zachodzą między wybranymi i dalej ... hipoteza jest to zakładanie stosunków powszechnych oraz koniecznych tam, gdzie zmysłowe dostarczają bezpośredniej podstawy jedynie do zarejestrowania tego, że pewne zjawiska następowały po sobie w dotychczasowym doświadczeniu. Hipotezą jest przyjmowanie jakichś prawidłowości głębszych, bardziej istotnych, ujawnionych w doświadczenie. Według T. Plicha zachowanie hipotez jest zabiegiem pozwalającym na zbudowanie domniemanej teorii dotyczącej natury, zjawiska, powiązań między jego elementami itp[2]. 

Nakreślony wyżej podstawowy problem badawczy wymaga przyjęcia pewnych założeń. Negatywnego stosunku uczniów do zadań domowych trzeba poszukiwać co najmniej w trzech płaszczyznach. Pierwszą z nich stanowić mogą określone predyspozycje osobowościowe. W wielu przypadkach tematyka prac domowych daleko odbiega od przeżyć i zainteresowań dziecka. Często ze względu na niestosowanie się do zasady dydaktycznego stopniowania trudności wytwarza się w uczniu niewiara w możliwości samodzielnego rozwiązywania zadań. Drugą przyczyną mogą być uwarunkowania rodzinne. Brak zainteresowania rodziców tym problemem.

Wreszcie trzecią, najistotniejszą według autorki płaszczyzną z tego zakresu są powody, które określić możemy wspólnym mianem szkolnych. Zaliczyć do nich można: przeciążenie ucznia nadmiarem prac domowych, słabym zainteresowaniem się tą formą pracy ze strony nauczyciela i nieumiejętnością ich zadawania. Być może nie bez wpływu na negatywny stosunek pozostaje niechęć jaką żywić może uczeń w stosunku do nauczyciela lub przedmiotu.

---

[1] W. Zaczyński: Praca badawcza nauczyciela. PZWS, W-wa, 1968, s. 50

[2] T. Plich: Zasady badań pedagogicznych. Wrocław, 1977, s. 69