Przypisy w pracy licencjackiej

Przypisy są wyrazem właściwego wykorzystania literatury przez autora pracy, pokazują na ile dobrze autor opracowuje literaturę i czy właściwie z niej korzystał. Przypisy zamieszczane są u dołu strony. Odgrywają w pracy bardzo ważną rolę, tworząc wraz z bibliografią tzw. aparat naukowy pracy. Służy on nie tylko wskazaniu z jakich źródeł i prac korzystał autor w konstruowaniu swojej pracy, ale również jest to środek umożliwiający zweryfikowanie samej pracy. Poprzez podanie źródła danej informacji autor umożliwia innym sprawdzenie, czy treści zawarte w pracy są zgodne ze stanem faktycznym, czy może autor opierał się na źródłach wątpliwej jakości.

PRZYPIS ODWOŁUJąCY SIĘ DO KSIąŻKI

² S. Lebson, Podstawy miernictwa elektrycznego, PWN, Warszawa 1972, s. 87-101.

PRZYPIS ODWOŁUJACY SIĘ DO OPRACOWANIA ZAWARTEGO W PRACY ZBIOROWEJ

⁴ B. Suchodolski, Nauka nieujarzmiona, w: S. Kieniewicz (red.), Polska XIX wieku, PWE, Warszawa 1986, s. 400-460.

PRZYPIS ODWOŁUJACY SIĘ DO ARTYKUŁU W CZASOPISMIE

⁵¹ B. Klary, Umberto Eco i jego rozmyślania "o literaturze" , "Biblioteka w Szkole" 2003 nr 11, s. 11.

ZASADY CYTOWANIA - CIąG PRZYPISÓW

1. Jeżeli dana pozycja cytowana jest w następnym z kolei przypisie, lecz przypis odnosi się do innej niż poprzednia strony danej pozycji, stosuje się wówczas zapis:

¹ S..Lebson, Podstawy miernictwa elektrycznego, PWN, Warszawa 1972, s. 87-101.

² Tamże, s. 45.

2. W przypadku, gdy autor odwołuje się do fragmentu z tej samej strony, to wówczas wystarczy:

¹ S..Lebson, Podstawy miernictwa elektrycznego, PWN, Warszawa 1972, s. 87-101.

² Tamże.

3. Jeżeli dana pozycja cytowana jest w przypisie nie następującym bezpośrednio:

3.1. W przypadku prac samoistnych, prac zbiorowych jako całości, niektórych dokumentów:

¹ S. Lebson, Podstawy miernictwa elektrycznego, PWN, Warszawa 1972, s. 87-101.

⁴ S. Lebson, Podstawy miernictwa..., dz. cyt., s. 87-101.

3.2. W przypadku czasopism (artykułów w czasopismach) oraz artykułów w pracach zbiorowych:

¹ B. Klary, Umberto Eco i jego rozmyślania "o literaturze" , "Biblioteka w Szkole" 2003 nr 11, s. 11.

⁴⁵ B. Klary, Umberto Eco i jego rozmyślania..., art. cyt., s.11.

¹B. Suchodolski, Nauka nieujarzmiona, w: S. Kieniewicz (red.), Polska XIX wieku, PWE, Warszawa 1986, s. 400-460.

⁸⁹B. Suchodolski, Nauka nieujarzmiona ..., art. cyt., s. 404.

Przypisy w pracy licencjackiej

Wszystkie prace licencjackie muszą mieć przypisy[1].

Odsyłacz należy umieszczać za cytowanym nazwiskiem autora lub na końcu zdania (myśli), które pochodzi z cytowanego materiału. W przypisie zaprezentowano przykłady, kiedy cytowana jest ta sama literatura[2] oraz kiedy przytaczamy innego autora[3] (innych autorów), a następnie wracamy do wcześniej cytowanej książki[4].

Powołując się na czasopisma ich tytuły podajemy w cudzysłowiu[5], natomiast wskazując na strony WWW podajemy kiedy z nich ostatnio korzystaliśmy[6] (należy podać imię i nazwisko autora oraz tytuł książki lub artykułu, dokumentu, nazwę instytucji – o ile jest to możliwe).

Przypisy dotyczące artykułu w czasopiśmie

Odpowiedzialność główna: autor artykułu (dopuszczalny skrót imienia)

Tytuł artykułu: w formie występującej w źródle

Odpowiedzialność drugorzędna:redaktorzy, tłumacze, ilustratorzy i in. 

Tytuł czasopisma: w formie występującej w źródle

Wydanie: liczebniki porządkowe należy zapisywać cyframi arabskimi; dopuszcza się przejmowanie oznaczenia pierwszego wydania, jeżeli to oznaczenie występuje w źródle

Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: rok, oznaczenie zeszytu, strony, na których artykuł został zamieszczony

Przykład: KRUSZKA, Michał. WTO i usługi finansowe: zobowiązania europejskich państw okresu transformacji. Bank i Kredyt. Sierpień 2003, nr 8, s. 13-24.

Odpowiedzialność główna: KRUSZKA, Michał

Tytuł artykułu: WTO i usługi finansowe: zobowiązania europejskich państw okresu transformacji
Tytuł czasopisma: Bank i Kredyt

Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: Sierpień 2003, nr 8, s. 13-24

---

[1] A. F. Stoner, Ch. Wankel, Kierowanie, PWE, Warszawa 1996, s. 28.

[2] Tamże, s. 48 (lub Ibidem).

[3] R. W. Griffin,, Podstawy zarządzania organizacjami, PWE, Warszawa 2000, s. 480.

[4] A. F. Stoner., Ch. Wankel, wyd. cyt., s. 490. (lub op. cit., s. 490.).

[5] T. J. Erickson, L. Gratton, Na czym polega magia pracy w naszej firmie, „Harvard Business Review Polska” 2007, nr 7.

[6] W. Babik, Ekologia informacji – wyzwanie XXI wieku, http://bilon.miks.uj.edu.pl/kadra/babik.html, (stan na 18.11.2007 r.).